ถ้าจะพูดถึงสังคมเมืองในปัจจุบัน คงเป็นสังคมที่ต้องแข่งขันกันทำมาให้กิน และต้องทำงานเข้าเช้า ออกเย็น เป็นประจำทุกวันๆ ทำให้อยู่ในวงจร ทำงานจันทร์ถึงศุกร์หรือบางบริษัทก็ต้องทำงานในวันเสาร์ก็มี ทำให้ชีวิตอยู่แต่กับวงจรเดิมๆที่เราต้องพบเจอเพราะเป็นลูกจ้างของบริษัทเอกชน วนอยู่อย่างนี้ปีแล้งปีเล่า วันหนึ่งเกิดเบื่อวงจรชีวิตแบบเดิมๆ ก็ทำให้นึกถึงบรรยากาศของบ้านนอกที่เราจากมากันไม่ได้
นานวันเข้าก็เริ่มชักอยากมีชีวิตที่เป็นอิสระของตัวเองคงจะมีความสุขมากขึ้นกว่านี้หลายเท่าตัว คนเราก็ต้องนึงถึงบ้านนิกคอกนาของเรา เพราะจริงๆแล้วถ้าเราขยันทำมาให้กินหรือทำไร่แบบเพียงพอตามรอยพ่อ ก็ทำให้เราพออยู่พอกิน ถ้าขยันยันทำให้เรามีรายได้เพิ่มขึ้นจากการขายพื่ชผักสวนครัวได้อีกเยอะแยะมากมาย ย้ำว่าต้องขยัน เพราะไม่มีอะไรได้มาโดยที่เราไม่ต้องทำอะไร ถ้าให้คุณเลือกทำงานบริษัทมีกฏระเบียบและต้องทำงาน 8 โมงเช้า ถึง 5 โมงเย็น กับทำงานของเราเองกำหนดเวลาเอง ทำมากได้มากทำน้อยได้น้อย เราจะเลือกแบบไหนที่ทำให้เรามีความสุขมากกว่ากัน
ดังนั้นชีวิตคนเราเลือกได้ถ้าเราขยัน และมีแนวทางในการทำมาหากินด้วยตัวของเราเองโดยที่ไม่ต้องไปรับจ้างใครให้มันทรมานร่างกายและจิตใจ ในเมื่อเข้าจ้างให้เราทำและคิดแล้ว ทำไมเราไม่คิดไม่ทำในสิ่งที่เป็นของตัวเราเองและให้มันเกิดรายได้และเกิดความสุขล่ะ คิดเหมือนกันไหมคะ
